Lees HIER mijn blog over dit boek. Hieronder een samenvatting.

Hoofdstuk 1: Bloei van het menselijk bewustzijn

– Onze overgeërfde stoornis (waanzin)

• Bepaalde uitspraken uit de kern van het hindoeïsme komen misschien nog het dichtst bij het zien van een stoornis zoals waanzin als een vorm van een collectieve geestesziekte. Ze noemen het Maya, de sluier van de illusie.
• Boeddhisme: volgens de Boeddha brengt het menselijk verstand in zijn normale toestand dukkha, wat je kunt vertalen met lijden, onbevredigdheid, en ook gewoon ellende.
• Volgens de christelijke leer is de normale collectieve toestand van de mensheid er een van erfzonde (niet in de betekenis van dat je het doel mist van het menselijk bestaan).
• Aan het einde van de twintigste eeuw was het aantal mensen dat gestorven was door toedoen van hun medemensen gestegen tot meer dan 1 miljoen (vernietigende uitwerking van de menselijke waanzin).
• Angst, hebzucht en honger naar macht zijn niet alleen de psychische drijfveren achter oorlogen tussen nazi’s, stammen, religies en ideologieën maar ook de oorzaak van continu conflicten in persoonlijke relaties. Ze zijn producten van de stoornis die een diepgeworteld collectief waandenkbeeld is in het verstand van ieder mens.

 – Opkomende nieuwe bewustzijn

• Gnosis en mystiek: ontstaan in vroege en middeleeuwse christendom
• Soefisme: uit islam
• Chassidisme en kabbala: uit jodendom
• Advaita Vedante: in het hindoeïsme
• Zen en dzogchen: uit het boedhisme

Hoofdstuk 2: Het Ego: de huidige toestand van de mensheid

– De illusie van het bezit:

• Het ego is niet verkeerd, het is gewoon onbewust.
• Het opgeven van al je bezittingen is een oeroude spirituele oefening in Oost en West. Het bevrijdt je echter niet automatisch van je ego. Dat probeert zijn overleving veilig te stellen door iets anders te vinden waarmee het zich kan identificeren, bijvoorbeeld een mentaal beeld van jezelf als iemand die niet meer hecht aan aardse bezittingen en daarom beter, spiritueler is dat andere mensen.

 – Identificatie met je lichaam.

• ´Lijden´ aan chronische ziekte of kwaal: je klampt je dan onbewust vast aan je ziekte omdat die het belangrijkste deel is geworden van hoe je jezelf ziet. Ze is een gedachtevorm geworden waarmee je ego zich kan identificeren. Als het ego een identiteit heeft gevonden, wil het niet meer loslaten.

 – De vrede die alle begrip te boven gaat.

• De diepste waarheid van wie je bent is niet ´Ik ben dit´ of ´ik ben dat´ maar Ik Ben. Niet iedereen die een groot verlies meemaakt ervaart het ontwaken, dit opgeven van de identificatie met vorm. Sommige mensen scheppen meteen een sterk mentaal beeld of een gedachtevorm waarin ze zichzelf zien als een slachtoffer van de omstandigheden, van andere mensen of van God.
• Bij elk tragisch verlies geef je mee of verzet je je. Meegeven betekent innerlijke aanvaarding van wat is. Verzet is een je innerlijk samentrekken, een verharding van de schil van het ego.

Hoofdstuk 3: De kern van het ego

• Elk ego is continu aan het vechten om te overleven. Klagen is één van de favoriete strategieën van het ego om zichzelf te versterken. Niet reageren op het ego in andere mensen is één van de meest effectieve manieren om niet alleen je eigen ego voorbij te gaan, maar ook het collectieve menselijke ego op te lossen. Maar je kunt alleen in een toestand van niet reageren verkeren als je kunt zien dat het gedrag van iemand anders voortkomt uit het ego, als een uiting van de collectieve menselijke stoornis. Als je beseft dat het niet persoonlijk is, verdwijnt de drang om er zo op te reageren.
• Je moet heel eerlijk zijn om te zien of je nog grieven koestert, of er iemand in je leven is die je nog niet helemaal vergeten hebt, een ´vijand´. Je moet niet proberen de grief los te laten. Proberen los te laten, te vergeven, werkt niet. Vergeving gaat vanzelf als je ziet dat de grief geen ander doel heeft dan een onwaar zelfgevoel te versterken, het ego instand te houden. Dit zien werkt bevrijdend. Het verleden heeft niet de macht je te verhinderen nu aanwezig te zijn. Alleen je grief over het verleden kan dat. Grief is bagage van oude gedachten en emoties.

 – Gelijk hebben, ongelijk geven

• Gelijk hebben plaatst je in een positie van denkbeeldige morele superioriteit ten opzichte van de persoon of situatie waarover je oordeelt en die je tekort vindt schieten. Het is dat gevoel van superioriteit waarna het ego hunkert en waardoor het zichzelf vergroot.
• Alleen dat bewustzijn -niet door denken- kun je verschil zien tussen feit en mening. Alleen door bewustzijn ben je in staat te zien: daar is de situatie en hier is de woede die ik erover voel, en dan besef je dat er andere manieren zijn om met de situatie om te gaan, andere manier om haar te zien en aan te pakken. Alleen door bewustzijn kun je de situatie of de persoon in zijn geheel overzien in plaats van een beperkt gezichtspunt in te nemen. Je moet het ego zien zoals het is: een collectieve stoornis, de waanzin van het menselijk verstand. En komt mededogen bij je op als je inziet dat iedereen lijdt aan dezelfde ziekte van het denken, de een acuter dan de ander.

 – Alles wat we bouwen is instabiel

• De onderliggende emotie die alle activiteiten van het ego beheerst is angst. De angst om niemand te zijn, de angst niet te bestaan, de angst voor de dood. Al zijn activiteiten zijn uiteindelijk bedoeld om deze angst uit te bannen, maar het beste dat het ego ooit kan doen is hem tijdelijk verhullen met een intieme relatie, nieuw bezit of ergens bij winnen. De illusie bevredigt je nooit. Alleen de waarheid van wie je bent bevrijd je als je je er bewust van wordt.

 – Het ego and the roem

• In een echte relatie is er een naar buiten gerichte stroom van open, alerte aandacht voor de ander, en daar komt geen wil of nodig hebben bij. Die alerte aandacht is Aanwezigheid. Dit is noodzakelijk voor een authentieke relatie. Het ego wil altijd iets of verkeert, als het gelooft dat er bij de ander niets te halen valt, in een toestand van onverschilligheid: het geeft niets om je. En zo zijn de drie overheersende toestanden van egoische relaties: willen, gefrustreerd willen (woede, wrok, verwijten, klagen) en onverschilligheid.

Hoofdstuk 4: Rollen spelen: de vele gezichten van het ego

• De angst voor aandacht van verlegen mensen is dus groter dan hun behoefte aan aandacht. Verlegenheid gaat vaak samen met een overwegend negatief zelfconcept, het geloof tekort te schieten. Achter elk negatief zelfconcept schuilt het verlangen de beste of beter dan anderen te zijn. Achter het gevoel van en de continue behoefte aan superioriteit van het zelfverzekerde ego schuilt de onbewuste angst voor inferioriteit. Veel mensen worden heen en weer geslingerd tussen gevoelens van superioriteit en inferioriteit, afhankelijk van de situaties of mensen waarmee ze te maken krijgen. Bewustzijn is het beste instrument voor verandering. Als ´mensen/anderen´ je iets aandoen, vertel ze dan niet dat ze onbewust en in de macht van het ego zijn. Dat maakt ze waarschijnlijk nog onbewuster, omdat het ego zich dan gaat verdedigen.

 – Ophouden met rollenspelen

• In vorm ben je altijd inferieur aan sommige mensen en superieur een andere mensen en dat zal altijd zo blijven.

– Verschillende vormen van het pathologische ego

• Sommige mensen, gedreven door het besef van tekortschieten van het ego en zijn behoefte aan ´meer´, liegen uit gewoonte en uit een soort dwang.

Hoofdstuk 5: Het pijnlichaam

• Het fundamentele verschil tussen een instinctieve reactie is de directe reactie van het lichaam op een externe situatie: een emotie daarentegen is de reactie van het lichaam op een gedachte. Het zal moeilijk zijn een partner te vinden die geen pijn gaan torst, maar het is wel verstandig iemand te kiezen met een niet al te dicht pijnlichaam.

 – Het collectieve pijnlichaam van volkeren en rassen

• Relatief jonge landen zijn Canada en Australië: beschut voor de waanzin in de landen om hem heen, met een licht collectief pijnlichaam.
• In het Midden Oosten is het collectieve pijnlichaam zo acuut dat een belangrijk deel van de bevolking zich gedwongen ziet het voortdurend te uiten in een eindeloze en waanzinnige cyclus van geweldpleging en wraakneming, waardoor het pijnlichaam zich voortdurend vernieuwd.
• Het collectieve rasgebonden pijnlichaam is heel uitgesproken bij Joodse mensen die eeuwenlang onder vervolging hebben geleden.
• De enige die kwaad doet op de planeet is de menselijke onbewustheid. Dat beseffen is echte vergeving. Met vergeving lost je slachtoffer-identiteit op en komt je ware kracht tevoorschijn: de kracht van Aanwezigheid.

Hoofdstuk 6: Uitspreken

• Hoe kun je verantwoordelijk zijn voor gewelddaden als je onbewust bent? Als je niet weet wat je doet? Maar in grotere verband der dingen is het de bedoeling dat mensen zich ontwikkelen tot bewuste wezens en degenen die dat niet doen krijgen te maken met de consequenties van hun onbewustheid. Ze zijn niet afgestemd op de evolutionaire impuls van het heelal.

 – Pijnlichaam bij kinderen

• Hooggevoelige kinderen worden bijzonder sterk beïnvloed door het pijnlichaam van hun ouders. Het moeten zien van het Intense drama van hun ouders doet ze bijna ondraaglijke pijn: vaak groeien juist deze hooggevoelige kinderen op tot volwassenen met een zwaar pijnlichaam.

 – Triggers

• Spreek met je partner af, als één van jullie twee iets zegt, dat het pijnlichaam bij de ander activeert, je dat meteen zegt. Op die manier kan het pijnlichaam zich niet meer vernieuwen door drama in de relatie en in plaats van je in de onbewustheid te trekken helpt het je dan helemaal aanwezig te worden.

Hoofdstuk 7: Ontdekken wie je echt bent

• Jezelf kennen betekent geworteld zijn in Zijn in plaats van verdwaald te zijn in je verstand.
• Als vrede meer voor je zou betekenen dan al het andere en je werkelijk wist dat je geen geest bent en niet een klein ik, zou je niet-reactief en volkomen alert blijven wanneer je geconfronteerd wordt met problematische mensen of situaties. Je zou de situatie onmiddellijk aanvaarden en er daardoor één mee worden in plaats van je ervan los te maken. Dan zou er uit je alertheid een antwoord komen.

 – Overvloed

• Stel jezelf vaak de vraag: Wat kan ik hier geven?, Waarmee kan ik deze persoon, deze situatie van dienst zijn?

 – Goed en kwaad

• Het ´misschien´ van de wijze man wijst op een weigering om een oordeel te verbinden aan wat er ook gebeurt. In plaats van een oordeel te verbinden aan wat is, aanvaardt hij het en stemt zich zo bewust af op de hogere orde.

 – Het uitbannen van de tijd

• Wanneer bevrijding van het ego je doel voor de toekomst is, geef jezelf meer tijd en meer tijd betekent meer ego. Ga eens heel goed kijken om erachter te komen of je spirituele streven niet een verhulde vorm van je ego is.
• In plaats van tijd toe te voegen aan jezelf moet je tijd wegdoen. Het uitbannen van de tijd uit je bewustzijn is de uitschakeling van het ego. Het is de enige echte spirituele oefening. Wat we bedoelen is het uitbannen van de psychologische tijd: dat is de eindeloze preoccupatie van het egoische verstand met verleden en toekomst en zijn gebrek aan bereidheid om een te zijn met het leven door afgestemd op de onvermijdelijke is-heid van het huidige moment te leven.

Hoofdstuk 8: De ontdekking van de innerlijke ruimte

• Je niet verzetten (´is dat zo´ vraag), niet oordelen (´misschien´ antwoord) en onthechting zijn de drie aspecten van ware vrijheid en verlicht leven.

 – Object bewustzijn en ruimtebewustzijn

• Ruimtebewustzijn betekent niet alleen dat je vrij bent van het ego maar ook van afhankelijkheid van de dingen van deze wereld van materialisme en materialiteit. Elke ervaring heeft drie mogelijke ingrediënten: zintuiglijke indrukken, gedachten of mentale beelden en emoties. Wees zo vaak als je kunt en wanneer je er aan denkt bewust van je ademhaling.

Hoofdstuk 9: Je innerlijk doel

• Als je ongerust of gespannen wordt heeft het uiterlijke doel de macht overgenomen en heb je je innerlijke doel uit het oog verloren. Je bent vergeten dat je bewustzijnstoestand primair is en al het andere secundaire.
• Als onzekerheid onaanvaardbaar voor je is, verandert die in angst. Als ze volkomen aanvaardbaar is verandert ze in toegenomen levendigheid, alertheid en creativiteit. En zijn met wat is betekent niet dat je geen veranderingen meer in gang zet en niet meer in actie kunt komen. Maar de motivatie om in actie te komen komt nu van een dieper niveau, niet uit een egoische wens of angst.

Hoofdstuk 10: Een nieuwe aarde

– Ontwaakt handelen

• Niet ´wat je doet´ maar ´hoe je doet´ wat je doet bepaalt of je je innerlijke bestemming volgt. En hoe je doet wat doet wordt bepaald door je bewustzijnstoestand. Er komt een ommekeer in je prioriteiten wanneer het belangrijkste doel om te doen wat je doet het doen zelf wordt, of beter, de stroom van bewustzijn die stroomt in wat je doet. Die stroom van bewustzijn is wat de kwaliteit bepaalt.

 – De drie modaliteiten van ontwaakt handelen: aanvaarding, plezier en enthousiasme.

• Aanvaarding: een handeling uitvoeren in de toestand van aanvaarding betekent dat je vredig bent terwijl je het doet. Die vrede, die subtiele energietrilling, is bewustzijn.
• Plezier: je hoeft niet te wachten tot er iets zinvols in je leven komt om eindelijk plezier te krijgen in wat je doet. De nieuwe aarde komt tevoorschijn nu steeds meer mensen ontdekken wat het hoofddoel in hun leven is: het licht van bewustzijn in deze wereld brengen en daarmee alles wat ze doen als instrument voor bewustzijn gebruiken.
• Enthousiasme: als je liever je doel bereikt dan wat je doet aan het doen bent, heb je last van stress. Anders dan stress heeft enthousiasme een hoge energie frequentie waardoor het meetrilt met de creatieve kracht van het heelal. Enthousiasme en het ego kunnen niet naast elkaar bestaan. Het een impliceert de afwezigheid van het ander.
• Samenvattend: met plezier doen wat je doet, samen met een doel of visioen waar je naartoe werkt, wordt enthousiasme. Zorg ervoor dat je doelen dynamisch zijn, dat wil zeggen dat ze naar een activiteit wijzen waarmee je bezig bent en waardoor je verbonden bent met andere mensen en het geheel.

– Frequentiehouders:

• Ze zijn hier om bewustzijn op te wekken door de activiteiten van het dagelijkse leven, door hun interacties met andere mensen, maar ook door er ´gewoon te zijn´. Op de opkomende nieuwe aarde is hun rol net zo belangrijk als die van de scheppers, doeners en de hervormers.
• Frequentiehouders verlenen een diepe betekenis en wat schijnbaar zonder betekenis is. Het is hun taak om ruimtelijke stilte in deze wereld te brengen door volkomen aanwezig te zijn bij alles wat ze doen. Er is bewustzijn en daarom kwaliteit in wat ze doen, zelfs in de eenvoudigste taak.
• De grondslag van een nieuwe aarde is een nieuwe hemel -het ontwaakte bewustzijn-. De aarde, de uiterlijke werkelijkheid, is daarvan slechtst de uiterlijke afspiegeling. De nieuwe hemel -het ontwaakte bewustzijn- is dus niet een in de toekomst te verwezenlijken toestand.
• Zachtmoedigen zijn mensen zonder ego. Het zijn de mensen die ontwaakt zijn voor hun essentiële, ware natuur als bewustzijn en die essentie in alle ´anderen´, alle levensvormen herkennen. Ze leven in de overgegeven toestand en voelen zo hun eenheid met het geheel en de Bron. Ze belichamen het ontwaakte bewustzijn dat alle aspecten van het leven op onze planeet verandert, ook de natuur, omdat het leven op aarde onlosmakelijk verbonden is met het menselijke bewustzijn dat het ziet en erop inwerkt. In die zin zullen de zachtmoedigen de aarde erven. Er ontstaat een nieuwe soort op de planeet. Deze ontstaat nu en jij bent die nieuwe soort!