Een keer wat anders dan het klooster in. Fietsen. Alleen. Door Nederland. In oktober. Vier dagen achter elkaar. Prachtig idee niet? Ik had een week verlof opgenomen. Ik had een fijne fiets met versnellingen en fietstassen. Ik kocht de landelijke fietsatlas met knooppunten. Nu nog de route bedenken. De meerdaagse fietsroute LF4 sprak me wel aan. Een route van Enschede naar Den Haag. Door steden, bossen en langs water. Ongeveer 60 km per dag fietsen. Met de trein op dag 4 weer terug. Relaxed. Mijn ereader en laptop bij me. Lekker (onderweg) prutsen aan mijn website.

Het had toch iets meer voeten in aarde dan ik had gedacht. Met name in de (laatste) voorbereidingen. Allereerst toen ik mijn ouders 2 dagen ervoor vertelde over mijn plan. Mijn moeder reageerde stoer aan de telefoon. “Och ja, met zo’n fietsgids vind je alles wel.” Ik had nog niet opgehangen of ik kreeg al een app “Ons pap zegt: ALLEEEEEN? Wan verstand. Ik hoop dat ze voor het donker wordt ergens binnen is.” Ik hoef er niet bij te schrijven dat ze Brabanders zijn ;-). Een dag later de volgende app: “De weersverwachtingen zijn niet zo best de komende dagen. Vooral morgen niet.” Inderdaad, dat had ik ook gezien. Het zou met bakken uit de hemel komen. Windkracht 4. Mijn zusje ging zich er ook mee bemoeien (leve de familie app): “Oh jee. Wat is je plan? Succes enjoy en voorzichtig sis.” Gelukkig had ik een plan B. Naar de sauna (elke dag een andere). Dat hoorden ze graag. Vooral papa: “Ons pap is er heel blij mee. Is zo bang dat je ergens alleen in de bossen of in het donker in de problemen komt.” 40 jaar ben ik. Maar inderdaad, dat zou zomaar kunnen gebeuren.

De volgende ochtend was het eerste wat ik deed weeronline bekijken. En ja hoor. De voorspellingen waren aangepast. Veel minder regen en windkracht 3. Perfect fietsweer. Ik bracht de kids naar school, verstuurde een laatste werkmail en pakte mijn fietstassen in. Daar kan weinig in zeg. Maar dat terzijde.

Mark werkte die ochtend thuis. Gelukkig voor mij want ik had hem, vaker dan hem lief was, nodig. Allereerst om een inschatting te maken hoe laat de verwachte buien op mijn “geplande” eindbestemming van deze 1e dag zouden arriveren. Onze inschatting was ongeveer rond 16 uur. Dan zou ik er wel kunnen zijn. Toen om ons fiets reparatiesetje te zoeken. Hij keek verbaasd. “Alsof jij een band gaat plakken onderweg. Je kan beter een pomp meenemen.” Daar was ik op voorbereid want die had ik al ingepakt. Als laatste had ik hem nodig om mijn fiets vast te houden. Want de rugtas (met laptop) was te zwaar voor op mijn rug. Die moest achterop. Iets teveel gevraagd voor de standaard van mijn fiets. Die viel bijna om.

Even sloeg de schrik me om mijn hart. Ik en mijn plannen. Is het wel een goed idee? Ik rende nog snel ff naar de wc. Angstpoep. We lachten allebei. En daar ging ik. Mark keek me na vanuit ons raam. Ik hoorde hem roepen “Je bent in Nederland!!!“. Inderdaad. Net wat ik wilde horen. Geen enkele reden voor paniek. Fietsen maar.

Het werd een prachtige eerste dag! Het weer bleek namelijk helemaal niet tegen te zitten. Het was een lekker temperatuurtje. Beetje miezer de eerste kilometers, maar verder geen spatje gevoeld. Ook de wind was zacht. Ik was al snel de geplande route met fietsknooppunten af en toe kwijt. Zeg maar vaak. Het eerste hele stuk. Van Arnhem tot aan Renkum. Ik kwam namelijk bij Papendal uit en heb Oosterbeek voor het gemak overgeslagen (met de route over de Hemelse Berg via Doorwerth, waar ik naar uitkeek omdat ik die nog nooit had gefietst). Gelukkig (her)kende ik Renkum en vond de route over de Wageningense berg. In Rhenen aangekomen maakte ik mijn eerste stop en belde naar B&B De Wilde Gaard bij Cothen/Wijk bij Duurstede. Gelukkig, het hooiberghuis was nog vrij vanavond. De eigenaresse tipte me om na Amerongen de dijk te op fietsen. Korter en mooier dan de LF4.

Ik kwam tegen 16 uur aan. Werd gastvrij ontvangen. Met wijn, toast, zelf gemaakte pesto tapenade en vers gemaakte tomatensoep. Jeetje! Ik verbleef in het hooiberghuis midden in de boomgaarden. Helemaal het rijk voor mezelf alleen. Wat een zaligheid. Met binnen en buiten vuurkachel. Heerlijk coconnen!

De volgende ochtend werd ik wakker, deed de buitendeur open en er stond een heerlijk ontbijtje op me te wachten. Kippen scharrelden om de tafel heen. Een poesje kwam erbij zitten. Een kikker sprong rond. Ochtendzonnetje erbij. Boffen! Ik nam afscheid van de eigenaresse en de schoonmaakster. En stapte weer op de fiets.

Via Driebergen, Bunnik, langs de Kromme Rijn dwars door Utrecht. De LF4 route staat goed aangegeven maar in Utrecht miste ik wat bordjes. Eenmaal de Dom in het vizier vond ik mijn route naar (Oud) Zuilen. Ik besloot om vanaf hier de LF7 (oeverlandroute, van Maastricht naar Alkmaar langs water) route te gaan volgen. Deze tweede fietsdag stond er een hardere wind, maar die had ik veelal in de rug ;-).  Net voor de regen kwam ik aan bij B&B Maarssen. Een mooi grachtenpand in historisch Maarssen, aan de rivier de Vecht.

Voordat ik vertrok van huis had ik twee veronderstellingen. Namelijk dat ik heerlijk vaak uit eten en in ieder geval naar 1 sauna zou gaan. Aan beiden bleek ik geen behoefte te hebben. Met een (maaltijd)salade en ereader op de bank was al fijn genoeg. Wel was het heerlijk om s’avonds om 21 uur te bedenken dat ik enorm veel zin had in een gehaktbal op een stokje met satésaus. Die ik vervolgens ook direct ging halen ;-).

Dag 3 vertrok ik met een volle maag en fietste langs de prachtige Vecht via Breukelen naar Loenen aan de Vecht en Abcoude. Deze derde dag raakte ik vaak de LF7 route kwijt…. Met mijn fietsatlas kwam ik er dan niet uit.  De route vragen aan omstanders hielp soms, maar niet altijd. Leve de fiets app en GPS. Zo kwam ik altijd wel weer op de route. Nadeel: de batterij van mijn mobiel ging wel snel leeg hierdoor. Ik nam me voor een Wakawaka oplader op zonnenergie te kopen zodat ik de hele dag een opgeladen telefoon zou hebben.

Maar net toen ik de charme van het gebruik van de fietsatlas weer in ging zien stond ik voor een nieuwe uitdaging: een veerpont zonder veerdienst. Dat krijg je in oktober. Daar had ik niet op gerekend. Na het nodige uitzoekwerk besloot ik terug te fietsen en via een prachtige omweg kwam ik weer op de route. Kort daarna was ik een tweede soortgelijke situatie voor door tijdig het fietspad aan de juiste kant van de Amstel te kiezen. Wat een zelfvoldaan gevoel was het om bij dit tweede veerpontje aan te komen en inderdaad te zien dat er geen veerdienst was. Ik stond al aan de goede kant!

Ik fietste door langs de Amstel (met een kleine afwijking naar Duivendrecht, foutje) Amsterdam in. De veerpont over het IJ ging gelukkig wel ;-). Door Amsterdam Noord fietste ik door het prachtig Twiskegebied naar Oostzaan. Mijn eindbestemming (in mijn hoofd).

Tegen 16:30 uur, met ruim 100 km op de teller (theoretisch hadden het er 64 moeten zijn ;-)) kwam ik aan bij B&B Oostzaan. Ik zag direct dat deze gesloten was. Ik belde vijf andere B&B’s in een straal van 7 kilometer. Geen enkele was open. Paniekmomentje. Zeker toen ik zag dat mijn telefoon bijna op was (nog 12%). Papa ging toch niet gelijk krijgen? Ik besloot voor de veilige optie en fietste weer “terug” naar Amsterdam. Ik belde een vriendin die in Amsterdam woont en kon bij haar borrelen/eten/slapen. In Zeeburg. Hoe mooi en gezellig kun je het krijgen!

De volgende ochtend vroeg nam ik (met fiets) de trein terug naar Arnhem. Het laatste stukje op de fiets naar Rheden. Ik overpeinsde mijn fietstocht met mezelf. Wat is Nederland toch een mooi (fiets)land! Wat een prachtig avontuur was deze fietstocht met mezelf. Ik had me geen seconde verveeld. En wat had ik veel kilometers gefietst. Aangekomen in Rheden besefte ik weer even hoe fijn het is om hier te wonen. Op de Veluwe. Met de IJssel en en de Postbank in je achtertuin. Een fietsstreek bij uitstek. Ik daag alle lezers uit: fiets eens naar het oosten! In Rheden weet je zeker dat je op een gastvrij B&B kan rekenen!