Over de auteur Brené Brown

Brené Brown is (sociaal) wetenschapster, onderzoekster en verhalenvertelster.  Als professor aan de Universiteit van Houston deed ze jarenlang onderzoek naar kwetsbaarheid, moed, authenciteit en schaamte.

Toen ze achter in de twintig was gaf ze haar managementfunctie bij een telecombedrijf op om voor maatschappelijk werkster te studeren. Daar leerde ze dat verbondenheid de reden van ons bestaan is en ons leven zin geeft. Toen ze bezig was met haar master werd ze gegrepen door een uitspraak van een van haar onderzoeksdocenten “als je het niet kunt meten, bestaat het niet”. Aha dacht ze. Voorspellen en controleren. In plaats van (het vage) omarmen en ruimte creëren waar de studieboeken vol van stonden. Dit markeerde het startpunt van haar onderzoek naar hoe (de angst voor een gebrek aan) verbondenheid in elkaar steekt.

Wat in 2010 leidde tot haar boek “de moed van imperfectie” waarin ze beschrijft dat je moed, compassie en verbondenheid nodig hebt om jouw imperfecties te kunnen omarmen. Ze beschrijft tien wegwijzers voor een “bezield leven” en hoe de liefde voor jezelf direct in verbinding staat met de liefde die je anderen kunt geven. En hoe schaamte angst en kwetsbaarheid ons hier in de weg staan.

Zo lang ze onderzoek deed kwam het omarmen van kwetsbaarheid naar voren als belangrijke factor. Pas na 12 jaar (kwalitatief) onderzoek begreep ze dat kwetsbaarheid de kern, het hart, het middelpunt van betekenisvolle menselijke ervaringen vormt. Deze nieuwe informatie plaatste haar persoonlijk (als absolute controlefreak) voor een dilemma.

In juni 2010 toonde ze, geïnspireerd door de toespraak van Theodore Roosevelt op 23 april 1910, moed door haar professionele harnas af te leggen. Haar TEDx Houston filmpje (een van de best bekeken TEDtalks) heeft inmiddels bijna 1.700.000 views bereikt. In 2013 schreef ze het gelijknamige boek “de kracht van kwetsbaarheid”. Hierin haalt Brené treffende voorbeelden, onderzoeken en observaties aan, zodat ze zowel op een persoonlijke als essayistische manier aantoont dat kwetsbaarheid beslist geen vorm van zwakte is.

Waarom het boek mij aansprak

Om drie redenen sprak het boek me aan. Allereerst hielp het mij om eerlijker te kijken naar mijn eigen “controle”gedrag. Brown heeft (o.a.) van haar eigen onderzoeken geleerd om de controle los te laten en haar kwetsbaarheid te tonen. Ook ik ben een harde en snelle werker en ik houd van organiseren. Maar nu onze kinderen ouder worden (9 en 11 jaar) krijg ik steeds vaker ook van hen een spiegel voorgehouden op (pijnlijke) momenten dat ik hierin doorschiet. Ik voel nu een soort keerpunt: of ik ga er dwars overheen (oude route van nog meer controleren) of ik ga deze uitdaging met mezelf aan.

Daarnaast geloof ik dat het delen van eigen ervaringen en kwetsbaarheden om een ander iets te geven of een proces vooruit te helpen gezond en effectief kan zijn. Maar ik weet ook (1) dat het “in de arena staan” niet zo eenvoudig is als het lijkt en dat eerlijke gesprekken over kwetsbaarheid en (met name) schaamte moed vragen. En dat (2) het teveel delen met anderen -zonder inachtneming van grenzen- en het te zwaar belasten van een onderlinge verbondenheid een tegenovergestelde effect kan hebben. Brown tekent in haar boek haarfijn aan dat kwetsbaarheid geen middel mag zijn om een schokeffect teweeg te brengen,  aandacht te vragen of te manipuleren. Krachtige kwetsbaarheid draait om de moed om jezelf te laten zien, dingen uit te proberen en het risico nemen te falen.

Als laatste is het boek direct toepasbaar in mijn (werkende) leven. Met onder andere concrete criteria voor het wel/niet delen van verhalen en kwetsbaarheden en een checklist voor betrokken feedback.

Ben je door bovenstaande geïnteresseerd om meer te weten over dit boek?

Ik heb mijn highlights samengevat. lees ze HIER ;-).