Lisanne Spaander is 16 jaar wanneer bij haar botkanker (Ewing sarcoom) wordt geconstateerd. Ze wordt direct behandeld met chemokuren en bestralingen in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. De dagelijkse drie uur durende rit naar het ziekenhuis vraagt (te)veel van Lisanne. Ze is ook nog eens wagenziek.

In die tijd horen Lisanne en haar moeder over kindergasthuis De Boeg. De Boeg is een kleine bungalow op Park Dekkerswald in het groene heuvellandschap bij Groesbeek, vlakbij het Radboud ziekenhuis. Deze wordt op dat moment verbouwd, het kindergasthuis is nog niet klaar voor gebruik. De vraag van Lisanne en haar moeder om hier te logeren, bereikt initiatiefneemster Esther van het Hof. Op dat moment, het is 2015, ben ik -samen met Esther- betrokken bij de oprichting van de Boeg.

Aan Esthers keukentafel in Arnhem, waar we 2 dagen per week ‘kantoor’ houden, wikken en wegen we de haalbaarheid van deze vraag. Ons hart zegt direct ‘doen’: kindergasthuis de Boeg richten we juist op voor ernstig zieke kinderen zoals Lisanne en hun familie. Een plek waar zij tijdelijk kunnen verblijven als zij vaker per week naar het ziekenhuis moeten en de afstand naar huis te groot is. Een plek die voelt als thuis en niet als ziekenhuis. Waar je samen met je familie kan verblijven. 

Tegelijkertijd beseffen we dat er nog zoveel te doen is voordat het huis bewoonbaar is. Het echte sloopwerk is weliswaar achter de rug, de contouren van de Boeg staan, maar het kindergasthuis is nog lang niet af…

We plannen klus- en verfdagen in en trommelen vrienden en familie op. Een ongekende hoeveelheid mensen komt in korte tijd helpen. Hoofd klusser Jean Paul van Kuijk, mijn vader, ome Ad en ome Jan zorgen voor de meer technischer klussen in huis, zoals de aftimmering en aansluiting van wasmachine en droger. Een vriendin van Esther, Jolanda, zorgt voor de catering tijdens de klusdagen en mijn moeder maakt schoon. Esther en ik bezoeken bedrijven die ons willen sponsoren bij de inrichting. Iedereen doet wat hij of zij kan. Het doel spreekt voor zich. Het lukt ons! en Lisanne en haar familie maken tijdens de (warme) zomer van 2015 dankbaar gebruik van de Boeg.

In haar boek (255 pagina’s) schrijft ze niet alleen over het begin van haar ziekte maar ook over de periode daarna, de langdurige herstel periode en het ‘schoon’ zijn.  Ze schrijft  over haar dromen, gevoelens, pijn en angsten. En over hoe muziek Lisanne hoop en blijdschap brengt: haar carrière neemt een vlucht.